مراسم گرامیداشت میلاد پیامبر (ص) در چهارشنبه شب ۴ بهمن ماه جاری با حضور محبّان پیامبر مکرم اسلام، در مسجد هجرت پیرانشهر برگزار شد.
در این مراسم ملا عبدالکریم آذرین با تأکید بر شیوهی زیست پیامبر (ص) و چگونگی دوستی و محبت رسول گرامی گفت: دوست داشتن پیامبر (ص) را از اصحاب او یاد بگیریم. سپس به همراهی ابوبکر (رض) در سفر هجرت پیامبر (ص) اشاره کرد و افزود: دوستی پیامبر (ص) فقط با ادعا نیست، بلکه باید عملاً آن را ثابت کنیم و آن هم با حفظ سنت پیامبر (ص) و شناخت سیره و چگونگی زندگی ایشان میسر میشود.
امام جماعت مسجد هجرت افزود: بنا به گفتهی امالمؤمنین عایشهی صدّیقه (رض) پیامبر (ص) ترجمان عملی قرآن بود و بهترین الگو برای کسانی که میخواهند بهترین پدر برای فرزندان یا شوهر برای خانوادهی خود و یا مسؤول در قبال جامعه باشند. وی گفت: پیامبر (ص) در قبال زحماتی که برای جامعهی خود متحمل میشد، توقع اجرت و پاداشی نداشت و نیز میفرمود: من مانند پادشاهان نیستم، بلکه عبد و رسول خدا هستم.
استاد آذرین تأکید کرد: به گواهی تاریخ متواتر، صحابهی کرام (رض) هم بعد از ایشان به مانند اسوه و مقتدایشان زیستند و ما هم اگر خواهان محبت کسب محبت خدا هستیم، باید به راه و روش چگونه زیستن نبی مرسل و امام و پیشوای خود (حضرت رسول) برگردیم.
ادامهی مراسم با یک نثر ادبی از طرف عبدالرحمن احمدی همراه بود و بعد از آن گروه هنری «سوز» و عبدالرحمن ابراهیمی هر یک برای حاضران در مراسم یک قطعه سرود اجرا کردند.
در پایان مراسم به خواهرانی که به ختم قرآن مفتخر شده بودند، جوایزی اهدا شد و مراسم با پذیرایی از مردم به پایان رسید.
نظرات
محمد امین
09 بهمن 1391 - 04:53جشن میلاد اگر به عنوان یک رسم انسانی و نه اسلامی نگریسته شود قابل قبول می تواند باشد . ولی خود بهتر میدانید اسلام برای هیچکس هیچ مراسم یادبودی برگزار نمی کند و اگر جشن میلاد برای پیامبر را قبول کنیم مجبوریم مراسمات دیگر برای بزرگان دین را نیز بپذیریم مراسماتی که به تدریج بوی شرک میگیرند. کافی است به مولودی هایی که در جشن میلاد پیامبر خوانده می شود توجه کنید. بنظر من نباید چنین مراسماتی برای هیچ احدی برگزار شود. این فرق میکند با تولد هایی که ما زنده ها برای خودمون میگیریم فرقش این است که اولا ما زنده و در این دنیا هستیم و ثانیا جشن تولد ما به شرک منتهی نمی شود ولی مراسمات برای بزرگان دین اولا هیچ سابقه ای در صدر اسلام ندارد و ثانیا در بعضی مواقع بوی شرک میدهد
آزاد درویش پور
10 بهمن 1391 - 11:49برادرم شما ارجاع میدم به مقاله (برگزاری جشنهای ولادت پیامبر، حکم شرعی و ثمرات آن)که در همین سایت آمده
عبدالله کاشفی اقدم - پیرانشهر
18 بهمن 1391 - 10:24برادر ارجمند اگر در مرحله اول شرک را تعریف میکردی بهتر بود چون در آن موقع می توانستی در این مراسم ها بوی شرک را به مشام دیگران برسانی. تازه این بهتر راه برای شناساندن این بزرگ مرد تاریخ دعوت در طول حیات بشری است. اگر چنین مراسمی نباشد کدام تریبون برای این فعالیت عمومی سراغ داری؟ البته بدبینی نباشد کمی تند حرکت میکنی و همیشه این نوع حرکت به مقصد رسیدن نیست. تاز ما پیامبر را نمی پرستیم بلکه بنا به دستور خدا از وی اطاعت میکنیم و گرامیداشت تولد وی برای شناختن و پیروی کردن نه تنها شرک نیست بلکه عین عبادت است چون بدون شک یاد خدا در این مراسم ها به وفور شنیده می شود. با تشکر از از شما برادر ارجمند بهروزی و نیک فرجامی بهره همگان باد
هژار منافی
11 بهمن 1391 - 07:40یادی مه ولودی پیغه مبه ر سودیکی زوری هه یه بو شاره زا کردنی موسولمانان له ژیانی پیغه مبه روئایینی ئیسلام، ئه مه ش سوننه تیکی گرنگی پیغه مبه ره، چونکه له وه رزی بازاره کان وحه ج کردندا، هوزه کانی عه ره ب کو ده بونه وه، جا پیغه مبه ر ئه وکوبونه وانه ی به هه ل ده زانی و له گه لیان دا ده نیشت و باسی ئیسلامی بو ده کردن و خوی پی ده ناساندن، جگه له مه ش دوژمنان به و کورو کوبو نه وانه ی یادی مه ولودی پیغه مبه ر زور خه فه تبار ده بن و رقیان هه لده ستی و توره ده بن،( ولا یطاون موطئا یغظ الکفار ولا ینالون من عدو نیلا الا کتب لهم به عمل صالح) واته: موسولمانان پی بنینه هه ر شونیک که رقی کافره کان هه لبستینی و خه فه تباریان بکاو هه ر زیانیک له دوژمنی ئایین بده ن خیری کرده ویه کی چاکیان بو ده نوسری؛ هه ر چه ند له مه ولودی پیغه مبه ر بابتی زور بی جی باس ده کری که مافی به ئیسلام و ئایین نیه، به لام ده بی کاریکی وه ها بکری کوبو نه وه ی باش جیی کوبونه وه خه رابه کان بگریته وه، و زور شتی خو رافات که باس ده کری با به بابتی باش ئه م خورافاتانه ی ناو ئایین که دوژمنانی ئیسلام دایانناوه له میشکی زور له م خه لکه که پیی وایه راسته بیته ده ره وه. هه ر چه ند مه لودی له سه ر ده می ئیسلام دا نه بوه، به لام که ئیستا مه ولودی خویننه وه به خراپی ده خوییندریته وه با کاریک بکه ین به شتی باش جیی پر که ینه وه، وه بوهه لگرتنی ئا دابی خه راب باشترین کار ئه وه یه که مراسما تی ئاوا ئه نجام بدری!